Blog van Lennart
Afgelopen week stonden twee contrasterende berichten op CIP.NL. Ze laten iets zien van een verschil in geloofsbeleving in de kerk (1).
We hebben een traditie hier in huis: als iemand jarig is, krijgt hij of zij een beschuitje met zijn of haar leeftijd in hagelslag op het beschuitje. We hangen slingers op en de jarige krijgt kado's. Toch noemen we het niet beschuit-dag, slinger-dag of kado-dag maar verjaar-dag. De dag is genoemd naar het meest specifieke van deze dag: iemand wordt een jaartje ouder en dat mag je vieren.
Ergens op mijn PC staat een foldertje met daarin varianten van het bekende schilderij L'Ultima Cena. U weet wel, dat wereldberoemde schilderij van Leonardo da Vinci over het Laatste Avondmaal. Maar dan allerlei varianten erop. Het is een kuntswerk wat tot de verbeelding spreekt, maar ook vaak geparodieerd wordt. Denk aan Lego, Star Wars of Simpsons.
Vanuit het pastoraat kwam het volgende verlangen naar boven: een wekelijkse gebedsviering. We starten met een paar gemeenteleden een proef.
Wat is een gebedsviering?
In een gebedsviering gaat het om ontvangen.
Onderstaande is eerder gepubliceerd in Kerk&Nieuws 2018/2
Het is heel makkelijk om grote woorden te gebruiken. Als je iets wilt regelen, plannen maakt dan klinkt al snel ‘we gaan dat doen’ of ‘we kiezen voor vrijheid of vergeving’. Op de tekentafel zijn grote lijnen zo geschetst. Misschien een typische valkuil van bestuurders (dus ook kerkenraden) om een goed beleid neer te zetten met grote woorden. En dan de praktijk? Gelukkig gaat het niet altijd zo, het is een valkuil.
Pagina's
Zircon - This is a contributing Drupal Theme
Design by
WeebPal.
