Ergens op mijn PC staat een foldertje met daarin varianten van het bekende schilderij L'Ultima Cena. U weet wel, dat wereldberoemde schilderij van Leonardo da Vinci over het Laatste Avondmaal. Maar dan allerlei varianten erop. Het is een kuntswerk wat tot de verbeelding spreekt, maar ook vaak geparodieerd wordt. Denk aan Lego, Star Wars of Simpsons. En toen kwam ik opeens ergens het werk van Joey Velasco tegen. 

Een werk wat me ontroert.

Deze schilder is overleden op de leeftijd van 43 jaar. Zijn werken tonen bekende kunstwerken in een modern, eigentijds jasje. Hij werkte (en zijn stichting) in de Filipijnen onder straatkinderen. Veel van zijn werken hebben dit verwerkt. Misschien een beetje cheesy getekend, de onderliggende boodschap is er niet minder om. In de ruwe asfaltjungle van alledag, van lijmsnuiven, misdaad en prostitutie komen we Jezus tegen. 

Bovenstaand werk toont kinderen die hij in zijn werk tegenkwam. Te midden van de straatkinderen zit de Jezus-figuur en maakt eten klaar. 

We zien de armoede. Links zit een straatschoffie met een tas die niet bij hem hoort. Onder de tafel - die amper een tafel is, maar een stel pallets - eet jongen met dunne armen en benen. Hij heeft even geen aandacht voor andere zaken om hem heen. Links voor 2 kinderen op een olievat. We zien gescheurde kleren, blikken van afwachten en verwachten. Deze (ondertitelde) video vertelt het verhaal van één van de jongens.

Het is een schilderij met een boodschap, de opdracht die we als kerk hebben. Er te zijn voor de zwakken en gebrokenen in deze samenleving. In de Filipijnen zal dat harder gevoeld worden dan hier. Maar God, hebben we het ook niet een beetje te goed in het rijke Westen? 

De titel van het werk is Hapag ng Pag-asa, tafel van de hoop. De opdracht van ons als kerk is precies dat: de hoop die God voor ons heeft weggelegd, doorgeven in deze wereld. Zijn Woord te verkondigen, niet alleen door te spreken maar ook met daden.

De kinderen van het schilderij werden opgevangen, kregen een plek om op te groeien en hun levens veranderden. In een tweede schilderij dezelfde kinderen, maar nu later: vol kleur en vol leven. Het schilderij heeft de titel hapag ng pag-ibig, de tafel van liefde.

En de Koning​ zal hun antwoorden:
“Ik verzeker jullie:
alles wat jullie gedaan hebben
oor een van de onaanzienlijksten
van mijn broeders of zusters,
dat hebben jullie voor Mij gedaan.”