Op het congres Kerk 2013 (over kerk & sociale media) mocht ik een tweetal bijeenkomsten verzorgen.

Het thema was hoe je geen ééndagsvlieg wordt op sociale media. Veel mensen beginnen enthousiast of nieuwsgierig aan sociale media, maar haken af. Of door desillusie, of ze snappen het niet of ze besteden er te veel tijd aan.

Dat is jammer, want voor zowel kerken als personen is er veel te halen en te brengen. Ligt het aan de stijl van twitteren of tijd op FaceBook? Dat zijn vragen die bij de uitvoering horen; in mijn bijeenkomst ben ik vooral op de meer basale vragen ingegaan: waarom zit je er, welke rugsteun heb je en welke verwachtingen heb je.

Vragen waar je mijns inziens ook over moet nadenken voordat je bezig gaat met de uitvoering.

Het document is > hier < te vinden. Reacties welkom hieronder.

Foto (c) http://twitter.com/lisannelentink

Wel of niet samenspreken als kerken was in het nieuws. Mijn bijdrage met een aanleiding, uitwerking en voorzet.

Niet uit te leggen
“En hoe zit het dan met die verdeeldheid in de kerken daar en daar?” Ik zucht. Voor de zoveelste keer dezelfde vraag over hetzelfde onderwerp. Ook in deze regio (De Bommelerwaard) zijn verschillende kerken van verschillende pluimages aanwezig. De wonden van de kerkscheuring in 2004 zijn nog vers. De koppigheid van leiders zorgt voor gescheiden verjaardagen en verstoorde relaties.

Wees als kerk pro-actief in je eigen lokale omgeving. Waarom alleen meeleven met leden binnen de kerk? Laat als kerk merken dat je meeleeft met lief en leed binnen en buiten de kerk.

Het gebeurt nu al: de kerk neemt deel aan 4-meivieringen, participeert met Koninginnedag of neemt deel aan debatten. Maar denk ook eens een stapje verder en stel de vraag: hoe gaan we in onze kerk om met alledaags lief en leed?