Als we in de lijdenstijd het Avondmaal* vieren, dan sluiten we de kerkdienst af, terwijl we als gemeente nog aan tafel zitten. Een korte weergave waarom we dat doen, om misschien ook andere gemeenten hierbij gespreksstof te geven.

Omdat ik vroeger een boomhut had (wel 2, waarvan de laatste met zelfgemaakt kantelraam) mag ik in de hele discussie over de SIRE-campagne ook wat zeggen. En net zoals mijn boomhut vroeger, is deze blog alleen voor jongens! Nu heb ik 3 zusjes, waarvan akte.

Gemeentezang is publiek domein. Zo, dat is eruit. Mensen raken vertrouwd met een Psalm, lied of gezang. Tot op het sterfbed worden regels herhaald. Om te troosten, te bemoedigen. Om te helpen. Liederen worden onderdeel van het geloofsleven. Ze vormen, wijzen de weg of houden mensen tegen. Is er een andere vorm die mensen meer raakt in hun ziel?

Stelling 1 Kerkelijke liederen moeten makkelijk toegankelijk zijn. Dat zijn ze nu niet.

Mag een kunstenaar (componist, dichter, ..) betaald worden? Hij moet zelfs betaald worden. De vaardigheid om een goed lied te componeren of dichten, is niet iedereen gegeven. Laat ik voorop stellen: ik ben voor fair play. Geef de keizer wat des keizers is, de kunstenaar wat des kunstenaars is. Als je iets structureels opzet, mag daar ook een vergoeding tegenover staan.

Stelling 2 Makers dienen een redelijke vergoeding te krijgen voor hun werk. Dat krijgen ze nu niet altijd.

Kunnen we deze 2 stellingen bij elkaar brengen?