Alle blogs op een rij
Meestal is het beleidsplan niet het meest favoriete onderdeel in een (kerkelijke) gemeente. Dat zou moeten veranderen. Ik begin met een prikkelende stelling: in een gemeente zijn maar twee publicaties belangrijk. De Bijbel en het plaatselijke beleidsplan.
Momenteel ben ik bezig met het schrijven van een beleidsplan. Automatisch komt dan ook de vraag naar het nut van het beleidsplan om de hoek kijken. Ik ben altijd erg voor een beleidsplan geweest. Niet omdat het schrijven je van de straat houdt, maar omdat je als gemeente elkaar dwingt te focussen op bepaalde thema's. Hiermee wordt een bepaalde willekeur of passiviteit tegengegaan.
- edit 2023: er is in 2015 blijkbaar een poging gedaan om het stuk land als 'vrijstaat Wonderland' geldig te krijgen. Zie RTV Drenthe.
Behalve de Belgische enclaves in Nederland kennen we binnen de Nederlandse landsgrenzen geen andere landen. Dacht je. Want in de buurt van Coevorden ligt het land Eurostaete. Nederland kent dus geen één landenpunt (bij Vaals) maar twee.
Om het met een understatement te zeggen: als je als theologiestudent je colloquium gedaan hebt, kun je zomaar in aanraking komen met beroepingswerk in de kerk. In de 3 gemeenten waar ik tot nu toe gewerkt heb, heb ik het beroepingswerk vanaf de kant van de gemeente meegemaakt. Nu sta ik zelf aan de andere kant.
Tijd voor een blog(s?) over dit onderwerp. Misschien hebben andere studenten (e.a.) er ook wat aan en geef ik tegelijk een inkijkje vanaf de andere kant.
In Trouw staat een artikel van J.B. Alblas met als stelling dat de kerk overgefeminiseerd is: bloemengroeten, kindernevendiensten, kleurige stolaatjes. Een column waar ik heel hard om moest lachen. Vervolgens zette de column mij aan het denken, want Alblas speelt met een belangrijke gedachte.
Amsterdam ken ik, maar de Oude Kerk kende ik niet omdat ik er nog nooit was geweest. Voor mijn colloquiumgesprek* moest ik me melden in de spiegelkamer van de Oude Kerk .
Een korte impressie van de reis erheen en het gesprek. Vanuit de Oude kerk werd mij gevraagd te bloggen over mijn eerste ontmoeting met de plek.
Zo. Gehaald.
Met het succesvol afronden van het colloquiumgesprek ben ik beroepbaar. Dat wordt afwachten.
Een paar jaar geleden schreef ik de blogpost 'Christus in een Corsa'. Bij het doen van de belofte gaf ik onder andere een ja op de vraag bent u bereid in uw werk te getuigen van het heil in Jezus Christus? Vandaag ga ik voor mijn colloquiumgesprek en mag dezelfde vraag nog een keer beantwoorden. Een paar gedachten.
De kogel is door de kerk. Of in dit geval: door de school. Per 1 december stopt Willeke met haar baan als leerkracht in het onderwijs. Dat is best een grote stap, omdat ze al meer dan tien jaar met heel veel plezier op school gewerkt heeft.
Kinderen, ouders en collega's zijn inmiddels ingelicht, dus kan het bericht verder. Op zo'n mooi openbaar medium als internet gaan we natuurlijk niet uitweiden over het waarom; wees gerust, het zijn geen problemen, perikelen of ruzies. Gewoon een wissel die je af en toe in je leven moet trekken. En deze wissel kon getrokken worden omdat Lennart klaar is met zijn studie.
Soms heb je van die dagen dat opeens alles over één thema gaat. Vandaag zag ik in mijn Twittertimeline heel veel berichten over jeugdwerk voorbijkomen. Ook de afgelopen dagen kwam ik links en rechts interessante links tegen met artikelen en nieuwsberichten.
Daarom heb ik een aantal links hier op een rijtje geplaatst als een soort dossier. Ik begin met een video van de gereformeerde Kerk te Enter waarin aan ouders en opvoeders de kernvraag wordt gesteld: waar ben je?
Aanvullingen? Meld het me via de reacties!
Vlakbij de plek waar ik jarenlang gewoond heb in Barneveld zijn twee grote kerken verrezen. Totaal bieden ze plaats aan vierduizend mensen. Dit levert zoveel verkeer op, dat ze niet tegelijk beginnen.
Vanochtend zat er bij de post een anonieme kaart. Het stelt niet zoveel voor, maar ik heb een duidelijke richtlijn: als het anoniem binnenkomt, dan zou ik het zomaar eens kunnen publiceren. Bij deze dus.
De Amerikaanse theoloog Albert Mohler noemt Nederland een laboratorium waarin de vernietiging van het christendom te zien is. In zijn betoog wijst hij als 'massavernietigingswapen' enkele personen aan, zoals de omstreden theoloog ds. Hendrikse. De kerk legt vrijzinnigheid geen enkel strobreed in de weg, wat een kettingreactie teweegbrengt die tot vernietiging leidt.
Een streep. Punt. Klaar. De laatste steen. Het zwaarste loodje. Verbrand de studieboeken. Voorbij. Geen Hornbachgevoel ('er is altijd wat te doen'). Lennart is Kees. Voltooid verleden tijd. Alles hat ein Ende, auch die Studie hat Eins. Aftiteling.
Vandaag heb ik mijn examen gehaald voor theologie en mag ik mij 'Master of theology' noemen.
Een fotoserie vanuit het Groene Hart, specifiek de Meije. De Meije is een gebied dat amper twintig kilometer onder Amsterdam ligt, maar waar je je op het platteland waant.
Een aantal Woerdense twitteraars was afgelopen zaterdag (30 juli) bij de Blauwe Meije te gast voor een barbecue: de #Woerdenshizzle. Een uitgebreidere fotoserie staat hier, een 'zachte' kaart van de omgeving hier. De uitgebreidere fotoserie toont meer foto's van de barbecue; minder interessant als je de personen niet kent.
Een reactie op de column van Sabine Uitslag. Als je de column niet kent, lees hem dan hier eerst. Mijn column is fictief, maar gestoeld op ware gebeurtenissen. Ik heb geen terminale buurman, de column is uit mijn duim gezogen. In mijn werk ben ik vaak genoeg mantelzorgers tegengekomen. Ik ken de verhalen en druk van mensen die zich onbezoldigd inzetten voor een naaste.
Pagina's
Zircon - This is a contributing Drupal Theme
Design by
WeebPal.
