Amsterdam ken ik, maar de Oude Kerk kende ik niet omdat ik er nog nooit was geweest. Voor mijn colloquiumgesprek* moest ik me melden in de spiegelkamer van de Oude Kerk .

Een korte impressie van de reis erheen en het gesprek. Vanuit de Oude kerk werd mij gevraagd te bloggen over mijn eerste ontmoeting met de plek.

Theologisch aardigheid op de heenreis: Bij de oprit van de A2 werd ik rechts ingehaald door een bus van Berkhof. Ik dacht altijd dat ik me rechts van Berkhof bevond. Blijkbaar niet.
Een tip voor wie een dagje naar Amsterdam wil: parkeer je auto onder de ArenA en neem een P+R kaartje voor € 8,-. Tegelijk krijg je twee kaartjes om met het OV te reizen.

Toen ik de route van tevoren opzocht, kwam ik erachter dat de Oude Kerk bij de Wallen staat. Niet echt een gebied waar ik dagelijks kom. Ook wel een typische locatie om de belofte uit te spreken waarmee ik mijn kerkelijke carrière als predikant kan beginnen.

Vanaf het metrostation centraal is het een klein kwartier lopen via de Oudezijdse Kolk naar de Oude Kerk. Je ziet in de verte de toren imposant boven de huizen uitsteken. Onderweg kwam ik langs de Amsterdamse bierbrouwerij De Prael. Ik wist niet waar deze was, wel dat ze 'Willeke'-bier verkopen. Natuurlijk heb ik gelijk 4 flesjes Willeke meegenomen: Ze zal je verwarmen en omarmen.

Aangekomen op het Oudekerkseplein wachtte me een verrassing. Vanaf de Oudezijdse Voorburgwal draaide ik rechts het plein op. Ik had verwacht dat de Wallen ergens in buurt van de Oude Kerk zouden liggen. Niet in een halve cirkel er direct naast. Op de hoek wachten een paar dames in de deuropening op klandizie. Naast dit pand bevind zich een kinderdagverblijf. Daarnaast weer een aantal ramen.

Of het nou knappe dames waren? Nou nee.

Toen ik aankwam bij de hoofdingang was er net een begrafenis in de Oude Kerk. Zwarte volgwagens stonden te wachten totdat de lijkauto zou wegrijden. Nabestaanden stapten in. Diverse dames van plezier stonden in de deuropening naar het schouwspel te kijken. Eén oudere dame draaide in haar mini-jurkje (nou ja ..) iets te wild om haar as waardoor haar nogal grote
boezem bloot kwam te liggen. Een vrij aparte observatie: een indrukwekkende kerk, een rouwstoet en een vrouw waarvan je hoopt dat ze geen kou vat.

In de kerk was het stil. Omdat de begrafenis net voorbij was en de bezoekers nog niet naar binnen mochten, had ik de ruimte voor mijzelf. Het gesprek was pas over een half uur. De kerk is het oudste gebouw in Amsterdam en dat is te zien. Het is minder goed afgewerkt dan de Nieuwe Kerk. Verschillende stijlen en aanbouwen zijn te zien. Zo wordt je opeens midden in de stad in alle rust geconfronteerd met je eigen korte leven tegenover een gebouw wat al veel heeft meegemaakt.

In een hoek verbouwde men de kerk. Ergens anders waren oude bankjes losgehaald en bij elkaar gezet. De letters op de deurtjes vertellen een verhaal. Vroeger kon je banken huren en sommige waren voor godsdienstonderwijzers of de ontvangstcommissie. Dat laatste vind
ik bijzonder. Bij een ontvangstcommissie denk ik aan mensen die bij de deur mensen verwelkomen. Is zo'n commissie een ouder fenomeen dan ik altijd heb gedacht?

Uiteindelijk was het gesprek niet in de spiegelkamer maar in een middeleeuws kamertje (Mariakapel?). Het gesprek was pittig en duurde langer dan een uur. Onderwerpen waren mijn levensloop en de ingediende preek. Zonder mij vormde de commissie een eindconclusie die lang op zich liet wachten. Daar werd behoorlijk zenuwachtig van. Maar het verlossende
antwoord was positief, aangevuld met een sterk en zwak punt.

De voorzitter las de belofte voor. Over zijn schouder keek ik recht naar buiten naar de overburen die in hun deuropening stonden te wachten op klanten. Een vrij merkwaardige manier om dan de belofte uit te spreken.

Klein saillant detail: de ruimte had vloerverwarming, waardoor het erg warm werd. Kreeg ik het toch nog heet op de Wallen ..

* = Toelating tot de kerk; gesprek over hoe ik mijn roeping in de kerk versta plus een bespreking van mijn bio en een dienst.