De reactie op mijn vorige blog (met de weinig verrassende naam Beroepingswerk (1)) riep een aantal reacties op, waaronder dat het te zakelijk of technisch zou zijn. Op het zakelijke aspect kom ik later nog terug. Inmiddels ben ik erachter dat het even kan duren voordat een kandidaat een beroep krijgt.

Dat is jammer. Krijg je een (of meer) recommendation(s) op LinkedIn, is het niet openbaar. Daarom ga ik ze - heel schaamteloos, ik weet het - hier pluggen. On-Nederlands ook, om zo complimenten naar voren te schuiven. Maar ik ben dan ook in Zwitserland opgegroeid.

Zonder gekheid: het is zonde dat een aanbeveling alleen gelezen kan worden door mensen met wie je al verbonden bent. Een aanbeveling is iets openbaars. Met enige schroom en gepaste trots plaats ik ze hieronder.

Voordat ik het doorhad, deed ik mee met het project #NaarBethlehem. Ik blogde er al eerder over. Daarna (of: naar aanleiding van?) werd ik gevraagd of ik de rol van herdershond in dit interactieve 'kerstspel' op me wilde nemen. De herdershond komt natuurlijk niet voor in het kerstverhaal, maar het gaf me wel de gelegenheid vanaf de zijkant af en toe te blaffen als Snuf naar de duivel (overigens gecoverd door een keurig nette ouderling uit de Gereformeerde Bond #ghehehe) of commentaar te geven.