De kleine Aangeenbrug is bang voor vuurwerk. Elke keer als ze buiten een harde knal hoort, rent ze rond en roept ze 'boem! boem! eng! eng!' We zitten net voor de nieuwjaarswisseling, dus het hoogtepunt moet nog komen. Wat te doen?

Zelf benader ik Yoëlle heel koeltjes en ga niet in op haar angst. Gewoon benoemen en doorgaan. Willeke doet precies het omgekeerde en troost haar. Tja, wat is wijsheid? Gisteren hebben we (nou ja, Willeke) toch maar eens gezocht naar mogelijke strategieën. Een goede (opvoedings)strategie begint altijd met een verklaring - waarom reageert kind X op situatie Y volgens patroon Z?

Een mogelijke verklaring is dat peuters en kleuters bang zijn voor dingen die ze niet kunnen plaatsen. Er zijn natuurlijk meer bronnen van angst (aangevallen door een hond => angst voor honden). Ik ga hier in op één bron van angst, namelijk 'bang voor het onbekende'.

Dus omdat Yoëlle niet weet waar de knallen & flitsen vandaan komen, wordt ze bang. Dat lijkt me een redelijke uitleg. Maar wat te doen? Moet ik als papa dan maar naar de winkel om vuurwerk te kopen en voor de deur afsteken? Ik hoor de reacties van de buren al ;-).

Daarom heb ik het anders aangepakt: samen hebben we op Youtube naar verschillende filmpjes gekeken van vuurwerkshows en ontploffende bommen van pubertjes. Onder het kijken natuurlijk duidelijk uitleggen wat er ging gebeuren. Eerst zat ze nog met grote ogen te kijken, maar allengs werd ze steeds vrijer en vond het zelfs mooi.

Tijdens het schrijven van dit stukje is Yoëlle diverse keren op de tafel geklomen met de boodschap 'nog een keer!' Het bekijken van de filmpjes kan ook té effectief zijn...

Naschrift - we moeten de nieuwjaarswisseling natuurlijk nog afwachten om te kijken hoe veel effect het kijken van filmpjes echt heeft. De tijd zal het leren.