Meestal is het beleidsplan niet het meest favoriete onderdeel in een (kerkelijke) gemeente. Dat zou moeten veranderen. Ik begin met een prikkelende stelling: in een gemeente zijn maar twee publicaties belangrijk. De Bijbel en het plaatselijke beleidsplan.

Momenteel ben ik bezig met het schrijven van een beleidsplan. Automatisch komt dan ook de vraag naar het nut van het beleidsplan om de hoek kijken. Ik ben altijd erg voor een beleidsplan geweest. Niet omdat het schrijven je van de straat houdt, maar omdat je als gemeente elkaar dwingt te focussen op bepaalde thema's. Hiermee wordt een bepaalde willekeur of passiviteit tegengegaan.

Om het met een understatement te zeggen: als je als theologiestudent je colloquium gedaan hebt, kun je zomaar in aanraking komen met beroepingswerk in de kerk. In de 3 gemeenten waar ik tot nu toe gewerkt heb, heb ik het beroepingswerk vanaf de kant van de gemeente meegemaakt. Nu sta ik zelf aan de andere kant.

Tijd voor een blog(s?) over dit onderwerp. Misschien hebben andere studenten (e.a.) er ook wat aan en geef ik tegelijk een inkijkje vanaf de andere kant.

Amsterdam ken ik, maar de Oude Kerk kende ik niet omdat ik er nog nooit was geweest. Voor mijn colloquiumgesprek* moest ik me melden in de spiegelkamer van de Oude Kerk .

Een korte impressie van de reis erheen en het gesprek. Vanuit de Oude kerk werd mij gevraagd te bloggen over mijn eerste ontmoeting met de plek.