Op tafel stond opeens een pakket met folders, posters en magazines over het nieuwe liedboek (foto links). Het vorige liedboek dateert uit 1973 en was aan vervanging toe. Een aantal jaar is door een redactie intensief aan een nieuwe uitgave gewerkt. Dat lijkt me zonder meer een compliment waard, want dat is een moeilijke taak.
Na lang wachten wordt het 'nieuwe liedboek' op 25 mei gepresenteerd. In de pers waren er wat voormannen die de memo van de afgesproken mediastilte blijkbaar hadden gemist en zich uitlieten over de inhoud (misschien voer voor een later blog).
Liedboek '73 was volgens sommigen bij het verschijnen al gedateerd. Zal liedboek '13 actueler zijn? Komt het te laat omdat veel kerken overstappen op beamers of is het niet meer relevant door de 'stille verzuiling binnen de kerk'? Immers, een vrijzinnig iemand zingt andere liederen dan een evangelicaal. In aanloop naar en na de presentatie een paar blogs over het nieuwe liedboek.
Het verdriet van het wegvallen van een geliefde kan als schurend zand zijn. Elke rouw is anders en heeft een andere omvang. Het is niet te vergelijken maar ondertussen wel te koppelen door de overeenkomst, dat het schuurt. Op deze Stille Zaterdag sta ik stil bij het schurende zand, groot en klein. Want Stille Zaterdag is de gedenkdag waarop Jezus gestorven was en in het graf lag. 
De Goede Vrijdag is de gedenkdag van Jezus' kruisiging. Waarom zou je de dood van een geliefde herdenken als het leven zo veel meer te bieden heeft?