Wat betekent Missionair als kerk zijn? Mooie strategieën bedenken, gekke dingen uithalen als gemeente, veel energie kwijt zijn? In onderstaande column wordt heel raak beschreven dat missionair-zijn in de basis niet iets van doen is (kijk ons als kerk eens hip zijn) maar van .. zijn. Daarom heet het denk ik ook missionair zijn (afijn, dat had u vast al door ..).

Met toestemming is onderstaande column van ds. W. Dekker overgenomen uit het blad "de Waarheidsvriend". De schrijver is verbonden aan de IZB, een organisatie die zich richt op ondersteuning en toerusting rond zending in Nederland.

---

Missionair in een zwart pak
Hij heeft zelden een kerk van binnen gezien, maar op een receptie kwam ik toevallig naast hem te zitten. Hij wist, dat ik dominee was en begon daarom al gauw te vertellen over het dorp, waar hij woonde en wat hij van de kerk, de kerkmensen en de dominee vond. Want ja, waar praat je anders over met een dominee op een receptie, zal hij gedacht hebben?
Ik hield mijn hart vast, want het dorp waar hij woont staat als erg degelijk bekend en de dominee niet minder. Hij loopt bijvoorbeeld alle dagen in het zwart. Maar mijn gesprekspartner zei: die dominee, die tegenwoordig bij ons staat is een geweldige kerel. Hij groet iedereen zonder onderscheid in het hele dorp, sterker nog: als hij hoort dat er problemen zijn bij iemand gaat hij er steevast op bezoek, ongeacht of die persoon naar de kerk gaat of niet. En dat doet hij dan niet één keer, maar net zo vaak als het op prijs wordt gesteld. Toen ik in het ziekenhuis lag, is hij ook verschillende keren bij me geweest. Nou, ik kan me nog maar van één dominee herinneren, toen ik nog maar zo’n jongen was, veertig jaar geleden, dat was óók zo’n man. Die zei: mensen, ’s zondags verkondig ik jullie Gods Woord, maar in de week ben ik precies zoals jullie, ongeacht wie je ook bent: ik ben niks beter en niks anders. Maar al die anderen, die er tussen gezeten hebben, die waren niet zo, zei hij dreigend. Die bemoeiden zich alleen met hun eigen schaapjes.

Ik hoorde het rustig aan, maar was er ook van onder de indruk. Ongevraagd zei iemand precies hoe hij over de kerk en de dominees dacht en dat was dan toch nog weer net iets anders dan ik soms in boeken lees en veel collega’s hoor zeggen. Zo antwoordt de dominee in de missionaire film (onder het artikel staat een trailer, LMA), die door de PKN is uitgebracht, op de vraag van een gemeentelid of de dominee niet de afgedwaalden allemaal op zou moeten zoeken, dat dit toch wel uit de tijd is. Vervolgens zegt dat gemeentelid dan, dat ook de kerkleden die bezoeken zouden kunnen brengen, maar ook daar krijgt ze niet veel respons op.

Missionair werk wordt vaak gepresenteerd als iets bijzonders, iets extra’s voor onkerkelijken. Maar waarom zou een onkerkelijke ineens op een activiteit van ons verschijnen, wanneer wij hem in het dagelijkse leven nauwelijks zien staan? Eerst heeft de gemeente zich vaak terug getrokken op een eiland om dan vervolgens vanaf dat eiland weer hengels en netten uit te werpen naar mensen ergens op zee.
Maar die mensen op zee zeggen: wat krijgen we nu? Wij leven alle dagen met jullie hetzelfde leven in hetzelfde dorp. Wij verkeren helemaal niet op zee, terwijl jullie op het vaste land zijn. Wie heeft dat bedacht? Wij huilen en lachen net zoals jullie allemaal, wij hebben onze dromen en onze angsten net zoals jullie allemaal. Het enige verschil is, dat jullie God erbij halen en dat wij dat moeilijker of helemaal niet doen.

Heeft een dominee overal tijd voor? Nee. Maar de houding is al zo belangrijk. Tijdens de missionaire ronde van de PKN zei een predikant in een klein dorp, waar hij makkelijk iedereen zou kunnen bezoeken: nog nooit aan gedacht om dat te doen. Er zijn zelfs mensen, die missionaire congressen bezoeken in Amerika en aan zoiets simpels als gewoon zonder onderscheid oog hebben voor ieder in omgeving, niet denken. Hulde aan de dominee in het zwarte pak. In dat pak zit in ieder geval de belemmering niet .

W.Dekker Vorming en educatie IZB

---

En inderdaad, in het pak zit de belemmering niet ;)