Predikanten zijn pseudo-ondernemers omdat daarmee hun ambtelijke vrijheid wordt beschermd. Collega Holtslag geeft een goede voorzet in deze arbeidsrechtelijke discussie. Door overleg blijkt (weer) dat de juridisch-fiscale positie van predikanten voor allerlei problemen zorgt.
Pseudo-ondernemer?
De predikant is voor de belastingdienst geen werknemer en ook geen ondernemer maar pseudo-ondernemer. In simpele termen: de predikant betaalt zijn belasting zoals een ondernemer, maar lijkt op een werknemer omdat hij geen geen direct ondernemersrisico kent.
Mammon of des keizers
Het inleveren van of het gevaar van verliezen van ambtelijke vrijheid wordt vaak als hét probleempunt bij werknemerschap voor predikanten genoemd. In het artikel van Holtslag staan een paar goede argumenten. Maar tegen het afschaffen van pseudo-ondernemerschap neemt hij ook het woord Mammon in de mond. Is dat terecht? Is dit een zaak van Mammon of een zaak 'de keizer te geven wat des keizers is'?
Mijn traktement krijg ik via de bank overgemaakt en niet tijdens een volle-maansritueel met kinderoffers (zoek de drogreden, Jan! ;-) ). Als iedere Nederlander wil ik voldoen aan mijn belastingplicht. Als iedere Nederlander moet ik ook naar de winkel om mijn brood te kopen. Bij dit alles horen regels en wetten. Iedereen, ook predikanten, functioneren nou eenmaal binnen dit systeem 'wat van de keizer is'. Dat is de discussie niet.
We moeten wel opletten geen thema's te vermengen. Een theologische vraag beoogt een theologische oplossing. Een juridische vraag een juridisch antwoord. Arbeidsrecht gaat niet over de core-business van predikanten. En waarom zou arbeidsrecht niet 'hervormd' mogen worden? Waarom zouden we anno 2013 geen eigentijdse oplossingen zoeken voor niet-substantiële onderdelen van het predikantschap?
Primair en secundair
Pseudo-ondernemerschap of werknemer zijn gaat over geld, fiscale & juridische regels en belastingdienst. De ambtelijke vrijheid die eventueel in het geding komt, komt pas in tweede instantie om de hoek kijken. Laat ik het maar even splitsen in primaire en secundaire resultaat. Het primaire resultaat gaat over hoe ik belasting betaal en aftrek, hoe ik de boekhouding voer et cetera. Pas in tweede instantie gaat het over vrijheid, ontslag en gezagsverhouding.
Let wel, het is een kunstmatig onderschied. Ze horen wel bij elkaar! Met het primaire heeft elke predikant te maken. Met de secundaire minder, want vrijheid van handelen komt vaak pas ter sprake als het mis gaat.
Gedrocht of nodig
Mijn overweging is: is pseudo-ondernemerschap geen fiscaal en juridisch gedrocht wat uiteindelijk het secundaire wil borgen (ambtelijke vrijheid)? Oftewel, hebben we pseudo-ondernemerschap nodig om de ambtelijke vrijheid te borgen en zijn er verder geen argumenten? Zo ja, dan is pseudo-ondernemerschap een oplossing die niet bij het probleem hoort.
Ergo
Door ook eens na te denken over het verschil wat ik het primaire en secundairr resultaat noem, hoop ik de discussie verder te helpen. Dat we de vraag stellen, welk probleem we proberen te vermijden met welke oplossing. Als het probleem 'ambtelijke vrijheid niet verliezen' is, moet dit dan gedekt worden met de oplossing 'pseudo-ondernemerschap'?
Voorzet oplossing
Een mogelijke oplossing is een derde weg. Waarom wordt er in de kerk geen derde speler opgericht, waaronder predikanten vallen? Bijvoorbeeld een 'Stichting Predikanten PKN' die juridisch-fiscaal onafhankelijk opereert naast de gemeenten en 'de PKN' (lees: LDC). Of een landelijk maatschap zoals huisartsen doen. Of iets binnen de PKN, noem maar op.
Wat als de predikant werknemer wordt bij een derde partij buiten de gemeente en naast het LDC? Hij of zij kan gedetacheerd worden voor bepaalde of onbepaalde tijd aan een gemeente of project. Hiermee ontstaat de mogelijkheid om fiscale en jurische aspecten anders te regelen zonder de eigensoortige positie van predikant op te geven.
Er zullen vast hele knappe juristen & fiscalisten hier een antwoord op kunnen geven. Ik ben slechts predikant en daarom zal ik in alle ambtelijke vrijheid voor een goede afloop bidden. Misschien mag ik die tijd wel opvoeren als werkuren.
Reacties
Een interessante derde weg!
Een interessante derde weg!
Zonder ons te mengen in de theologische discussie, hebben wij recentelijk een oplossing bedacht die voor predikanten veel fiscaal-juridische flexibiliteit en vrijheid! geeft en daarmee ook ambtelijke vrijheid.
Indien de PKN, of ander kerkgenootschap, haar loon-administratieve taken zouden uitbesteden aan een gespecialiseerd loonadministratiekantoor voor predikanten, zoals PredikantFiscaal, dan kunnen predikanten via dat kantoor kiezen voor het pseudo-werknemerschap. Dit kan bijvoorbeeld interessant zijn bij hoge WOZ waardes van pastorieën en stijgende bijtelling voor het vrij wonen in de pastorie.
Als vervolgens dat kantoor ook gespecialiseerd is in de aangiftes voor de pseudo-ondernemer predikant, dan kan een predikant ook kiezen voor het pseudo-ondernemerschap. Dit kan bijvoorbeeld interessant zijn als hij veel aftrekposten heeft. Indien beide disciplines bij één kantoor aanwezig zijn, zoals bij PredikantFiscaal, dan kan een predikant per jaar zelfs switchen tussen beide posities, al zal zo'n wisseling niet vaak om het jaar plaats vinden, eerder om de 4 à 5 jaar. Wellicht kan het interessant zijn als een predikant in een gemeente komt met een dure pastorie, dus bij wisseling van standplaats.
Overigens denken wij dat de toekomst er nog wel weer eens anders zou kunnen uitzien voor een predikant en voor een deel dan misschien wel een echte ondernemer/ tentenmaker wordt....... ;-)
Jullie bedoelen dat je dan in
Jullie bedoelen dat je dan in dienst komt van een administratiekantoor?
Reactie toevoegen