Het Christelijk Weekblad plaatste in nummer 49 mijn bijdrage in hun estafette-column. Hieronder staat de tekst. Ds. De Bruin gaf aan mij het stokje door met de opdracht iets te schrijven over mijn motivatie om in de kerk te werken. Zijn column is hier te vinden.

Overigens plaatste het Christelijk Weekblad de column onder de titel 'Het zakenleven verdient mij niet'; Inderdaad een zin uit de column zelf, maar persoonlijk vind ik het een vrij boute titel.

Tijdens mijn studententijd reed ik als privé-chauffeur voor diverse zakenmensen. Een praatje over de studie theologie hoorde er standaard bij. In mijn beleving waren opvallend veel zakenmensen Rooms-katholiek opgevoed. Daarom was er altijd wel gesprek mogelijk over theologie en geloof. Op één dag kreeg ik de vraag waarom ik überhaupt iets in de kerk zou doen, want 'in het zakenleven verdien je toch veel meer?'

Deze vraag heb ik altijd in het achterhoofd gehouden. Het ging mijn klant niet alleen om het loon, maar ook waarom ik inspiratie of bezieling zou vinden in de kerk – in zijn ogen een afgedankt instituut. Het heeft me een aantal dingen geleerd. Ten eerste, niet iedereen maakt mijn keuze of
enthousiasme voor de kerk mee. Daarnaast is voor veel mensen de kerk niet eens relevant in hun leven. En buiten de kerk valt meer te verdienen aan geld en maatschappelijk aanzien.

Waarom ik toch niet afgehaakt ben en nu als proponent wacht op een beroep terwijl ik ondertussen werk als jeugd- en jongerenwerker? Daarvoor is een heel simpel antwoord te geven: God heeft me geroepen. Na mijn middelbare school leerde ik voor fotograaf, maar na een aantal jaar kwam theologie op mijn pad.

Dat is een belangrijk moment geweest, maar niet 'bezielend' voor hoe ik nu in de kerk sta. Door de jaren heen heb ik veel geleerd, afgevraagd, gedwaald en ben teruggeroepen. De vraag of ik inderdaad niet beter buiten de kerk aan de slag zal gaan, heeft me soms wel beziggehouden. Toch doe ik het niet. Soms val ik terug op mijn roeping en op andere – veel meer – momenten zie ik welke vruchten mijn werk oplevert in de kerk.

Ik sta in een gereformeerde (Bonds)traditie, maar probeer daar altijd met een frisse blik mee om te gaan. En helaas kom ik veel routine tegen. Zoals het er nu naar uitziet, verwacht ik niet dat de kerk in zijn geheel – of de gemeente die ik dien – zal groeien in getal. Dat is een hele nuchtere constatering waar ik hier niet te lang bij stil wil (en kan) staan. Belangrijker vind ik het om met diegenen die er nog wel zijn, het goede uit de traditie te vernieuwen en zo iets van Gods woord door
te geven in de huidige tijd.

Opeens blijken dan oude belijdenisgeschriften nog heel actueel. Of kunnen er terechte vragen worden gesteld aan de huidige gang van zaken. Wat gisteren voldeed, is vandaag achterhaald. Vooral jongeren geven op een totaal andere manier hun geloof vorm die vaak niet strookt met de
traditie. Voor mij wordt het dan spannend en raak ik begeistert. Het daagt me uit. Met één been kom ik uit de vertrouwde traditie, terwijl het andere been vooruitgaat.

Ik raak begeistert omdat ik zie dat het geloof opeens gaat leven bij jong en oud. Omdat generaties tot elkaar komen. Men leert dat de woorden uit de Bijbel wél betekenis hebben. Of simpelweg doordat ik zie dat Gods Geest anderen inspireert. Soms voelt dat als balanceren tussen twee uitersten. Want een deel van de kerk houdt het liever 'zoals het was' terwijl een ander deel roept om verandering. Nee, ik heb niet de illusie dat ik hét antwoord daarop heb. Maar wel een antwoord. In de praktijk blijkt dat het zaaien soms effect heeft – en soms ook niet.

Soms probeer ik nog een antwoord te formuleren wat ik gegeven zou kunnen hebben aan mijn klant van lang geleden. Dat antwoord varieert van 'het gaat niet om geld' of 'ik geloof in een ander soort loon, later in de hemel ..'. Toch vind ik dat geen bevredigende antwoorden. Een steviger antwoord zou zijn geweest: 'ja u heeft gelijk. Maar het zakenleven verdient mij niet'.

Hoeveel vrucht ik ook zie en hoeveel bezieling ik daardoor krijg, ten diepste gaat het om het volgen van God en het doorgeven van Zijn roepstem. Daar zit soms weinig bezieling in, omdat het tegen mijn natuur ingaat. Maar het volgen van de spiritus sanctus inspireert op de lange termijn altijd weer. Daar kan geen vraag van een zakenman tegenop.