Maatschappij
Mijn gevoel zei, ik moet hier naar toe
Als u vraagt waarom, dan kan ik dat niet duidelijk maken
Maar ik moest hier zijn, vandaag
3D-printen is zo gek nog niet
De 3D-printer met zijn mogelijkheden doet dr. Post denken (Ref. Dagblad 2013/05/27) aan de helse wereld uit het boek ‘The Great Divorce’. Je krijgt daar onmiddellijk wat je wenst. Onmiddelijke voldoening als kwaad. Zelf heb ik een andere, positieve, gedachte bij de 3D-printer. De mogelijkheid van 3D-printen sluit aan bij een wezenlijk kenmerk van de mens.
Orde maken en inrichten is een intrinsieke waarde die wij van geen Vreemde hebben gekregen. Orde en regelmaat werken als een skelet voor een leven waarin God gediend mag worden. Een 3D-printer is een verre uiting van de menselijke neiging tot orde maken en ‘scheppen’.
Een korte blog tussendoor. Carnaval is geweest en de kennismaking daarmee dus ook. Het enige wat nu nog concreet op het programma staat, is een gesprek met prins Gijs XIV en een reflecte. Nu gaat even regulier werk in de gemeente voor. Het publicatietempo gaat wat lager liggen maar mijn thema-serie is nog niet af.
Zoals ik in mijn eerste blog schreef, ik benader het als een onderzoek wat carnaval precies is en hoe de sociale creativiteit van mensen gestalte krijgt.
Sommige mensen reageerden hier fronsend op. Daarom schuif ik het nog een keer naar voren: ik kom van boven de rivieren en ik heb carnaval simpelweg nog nooit meegemaakt. Aangezien ik ook van Ammerzoden predikant ben en daar carnaval gevierd wordt, vind ik dat ik ook moet begrijpen wat er gebeurt:
Wat beweegt mensen, waarom besteden ze tijd en energie aan de voorbereidingen, wat halen ze eruit?
En wat spannendere vragen: mogen we er als kerk iets mee of wat vinden we ervan?
Natuurlijk, ik kan niet achter dronkenschap en gelal staan waar carnaval mee geassocieerd wordt. En ik sta ook niet volgend jaar opeens met een wagen in de optocht. Gek eigenlijk dat mensen (binnen en buiten de kerk!) dit opeens denken. In de korte ontmoetingen die ik heb gehad zie ik dat voor mensen carnaval meer is dan het drinken en feesten (ok, niet voor iedereen, maar wel voor een kerngroep). En wat is dat 'meer' dan precies?
Dan rest mij alleen nog om als spiegel de volgende vraag voor te houden: zie je wat er nog meer bij je 'buren' gebeurt of denk je precies te weten hoe het 'bij die ander' eraan toe gaat? Kom niet te snel met antwoorden, maar kijk eerst rond (1 Tess 5:21).
O ja, de vraag uit bovenstaande alinea kun je op 2 manieren lezen: vanuit de kerk naar carnavalgangers en vanuit carnavalgangers naar de kerk... Kom rustig eens over onze schutting kijken in de Wellse kerk op zondag om 10.00 uur.
Een carnaval is geen carnaval zonder optocht. Dus ik begaf me onder de menigte en maakte een groot deel van de 'Groote Optocht' mee. Hoewel de route niet erg lang was (rondje Ammerzoden) lag het tempo laag. Het was nogal koukleumen tijdens alle gaten die er in de optocht vielen.
Voor het eerst
Mensen van hier reageerden nogal verbaasd over het feit dat ik nog nooit bij een carnavalsoptocht ben geweest (hoewel, vroeger, in Zwitserland, hadden we zoiets als Fasnacht).
Nee, boven de rivieren heb je niet zoals in het zuiden carnaval (of: 'kernafval' zoals ze boven de rivieren zeggen). Boven de rivieren is het enige zichtbare hier en daar een optocht rond carnaval.
Om iets te begrijpen, begin je met kijken wat er gebeurt. Vanavond toog ik daarom naar de Katholieke kerk, waar een carnavaleske Woord- en communieviering* werd gevierd. Let wel, ik geef hier alleen mijn impressie. De 'grotere' conclusies trek ik later.
Vooronderstellingen
Het aangeven van mijn eigen uitgangspunten verheldert mijn visie en misschien mijn verborgen agenda. Als dominee in de Protestantse kerk ben ik gewend het geloof op zondag in een klassiek-gereformeerde setting te vieren. Het verloop van een Katholieke dienst is mij niet geheel vreemd.
Pagina's
Zircon - This is a contributing Drupal Theme
Design by
WeebPal.
