Een korte blog tussendoor. Carnaval is geweest en de kennismaking daarmee dus ook. Het enige wat nu nog concreet op het programma staat, is een gesprek met prins Gijs XIV en een reflecte. Nu gaat even regulier werk in de gemeente voor. Het publicatietempo gaat wat lager liggen maar mijn thema-serie is nog niet af.

Zoals ik in mijn eerste blog schreef, ik benader het als een onderzoek wat carnaval precies is en hoe de sociale creativiteit van mensen gestalte krijgt.

Sommige mensen reageerden hier fronsend op. Daarom schuif ik het nog een keer naar voren: ik kom van boven de rivieren en ik heb carnaval simpelweg nog nooit meegemaakt. Aangezien ik ook van Ammerzoden predikant ben en daar carnaval gevierd wordt, vind ik dat ik ook moet begrijpen wat er gebeurt:

Wat beweegt mensen, waarom besteden ze tijd en energie aan de voorbereidingen, wat halen ze eruit?

En wat spannendere vragen: mogen we er als kerk iets mee of wat vinden we ervan?

Natuurlijk, ik kan niet achter dronkenschap en gelal staan waar carnaval mee geassocieerd wordt. En ik sta ook niet volgend jaar opeens met een wagen in de optocht. Gek eigenlijk dat mensen (binnen en buiten de kerk!) dit opeens denken. In de korte ontmoetingen die ik heb gehad zie ik dat voor mensen carnaval meer is dan het drinken en feesten (ok, niet voor iedereen, maar wel voor een kerngroep). En wat is dat 'meer' dan precies?

Dan rest mij alleen nog om als spiegel de volgende vraag voor te houden: zie je wat er nog meer bij je 'buren' gebeurt of denk je precies te weten hoe het 'bij die ander' eraan toe gaat? Kom niet te snel met antwoorden, maar kijk eerst rond (1 Tess 5:21).

O ja, de vraag uit bovenstaande alinea kun je op 2 manieren lezen: vanuit de kerk naar carnavalgangers en vanuit carnavalgangers naar de kerk... Kom rustig eens over onze schutting kijken in de Wellse kerk op zondag om 10.00 uur.