Het valt mij weleens op hoe makkelijk Nederlanders de landelijke, kerkelijke situatie in Nederland als voorbeeld voor heel de wereld nemen. Wereldwijd gezien is het christendom gevarieerder, groeiender en anders dan we vaak denken. Uiteindelijk is Nederland op de wereldbol maar een klein stukje .. daarom enige nuance.

Andere culturen kun je beter begrijpen als je ze hebt meegemaakt. Anders mis je snel een nuance of waarde van een woord. Omdat ik een tijdje in Zwitserland heb gewoond, durf ik het aan iets te bloggen over verschillen tussen de kerk in Nederland en onze Duitstalige buren.

Net over de grens kan het al heel anders zijn. Hoewel Duitsland, Oostenrijk en Zwitserland drie verschillende landen zijn, is het kerkelijk leven aldaar veel meer iets wat erbij hoort. Dat heeft zijn voor- en nadelen. Op het moment dat ik door Duitsland rijd en de Duitse radio luister, hoor ik regelmatig dat een standaardprogramma afgewisseld wordt met iets religieus.

De verklaring zou kunnen zijn dat in deze landen de verzuiling lang niet zo sterk is geweest als in Nederland. Hoewel die verzuiling in Nederland grotendeels voorbij is, hebben we nog steeds restanten waarbij partijen netjes gescheiden worden. Op de radio of TV komen verschillende aanbieders langs: de EO, BNN, VPRO et cetera.

In Duitsland heb je als publieke netten bijvoorbeeld de WRD en ARD die in feite alle programma's maken. Of anders gezegd: waar wij diverse publieke omroepen hebben, zitten ze in Duitsland onder één dak. Met als gevolgd dat kerken zendtijd via bijvoorbeeld de WDR krijgen. Daar komt geen EO, NCRV, ZvK of Ikon aan te pas. Zelfs op de jongerenzender EinsLive: kleine columns over Bijbelse thema's. In Nederland zou dit alleen kunnen binnen een blok van de EO. Maar ja, dan zit je gelijk in een blok van een paar uur EO. Een gemiddelde seculiere jongere is dan al lang afgehaakt.

Hoe het organisatorisch geregeld is, weet ik niet precies. Maar de lijntjes zijn korter, de versnippering minder dan in Nederland.

Een ander voorbeeld is de rol die de diaconie inneemt in deze landen. De maatschappelijke betrokkenheid is veel meer zichtbaar. In Duitsland heb ik geregeld huizen of gebouwen gezien met daarop een bord dat het iets van de diaconie was - een opvanghuis of een kantoor. In Nederland gebeurt dat veel meer verborgen. Ook zend de diaconie spotjes uit op de televisie. Dat heb ik in Nederland nog niet gezien.