Lang heb ik getwijfeld om over dit onderwerp te bloggen: misbruik binnen de kerk. Het wordt zo snel een woordenbrij om schuldigen aan te wijzen en vervolgens gaan we over tot de orde van de dag. Na het zien van een Brandpunt-reportage (KRO, onderaan de pagina reportage is verwijderd. Volgens site vanwege beperkte rechten) gemaakt in België wil ik er toch enkele woorden aan wijden.
Waarom? Omdat ik bang ben dat wat er nu (datum van schrijven september 2010) op straat ligt nog maar het begin is. De kerk is er enorm door beschadigd en zal nog meer klappen te verduren krijgen. En omdat deze verhalen me raken door het leed van de slachtoffers en de houding van de daders.

Het is toch misbruik binnen de katholieke kerk?
Klopt en ik ben Protestants. Een insider maakt dit verschil. Buitenstaanders - zo heb ik gemerkt - niet zo vaak. Kerk is kerk. Misschien terecht ook. De katholieke kerk is tenslotte een andere dependance dan de protestante of de evangelische kerk. De Baas is dezelfde. Wat er daarom gebeurt in de Rooms-katholieke kerk heeft ook effect binnen de Protestante kerk of een evangelische gemeente.

Eigen ervaringen
Als protestant ben ik een aantal keren met misbruik binnen de kerk in aanraking gekomen. Helaas beide keren in de katholieke kerk. Waarmee ik verder niets zeg over

De eerste keer was ik rond de 7 jaar. De plaatselijke pastoor werd vervangen. Het verhaal ging dat het te maken had omdat hij onder de douche had gestaan met jonge parochianen. Dit verhaal heb ik nooit in zijn geheel begrepen. Destijds vroeg ik mij af waarom hij daarom weg moest. Misschien waren ze wel vies ofzo en moesten ze daarom douchen. Zie hier de kwetsbaarheid en de naïviteit die je als kleine jongen van 7 jaar hebt.

Vele jaren later had ik een gesprek met een oude vrouw. Ze was katholiek opgevoed en had in een internaat gezeten. De terreur die heerste om de orde te houden, hield haar nu nog bezig. Het had haar leven gevormd en ze was altijd onzeker en bang gebleven. Of dit alleen door het internaat kwam, weet ik niet. Maar het nam in haar levensverhaal wel een belangrijke plek in.

Hoe kijken mensen nu tegen de kerk aan?
Mensen zijn bedonderd. Ze vertrouwden hun kinderen toe aan een vermeende veilige haven. De inconsequentie tussen leer en leven komt nu pijnlijk naar de oppervlakte. De onderstaande reportage van Brandpunt in België laat dit keihard zien.

Als leer en leven niet hetzelfde zijn, missen we integriteit. Dat missen we bijvoorbeeld bij politici die dan weer A dan weer B zeggen. Integriteit is op dit moment ver te zoeken bij 'de kerk'. Integriteit lijkt een moeilijk begrip voor veel mensen te zijn. Want het zou dan kunnen zijn dat je tegen de stroom in dient te roeien.

Wie dit dan ook leest: wees integer. Doe niet iets automatisch omdat anderen het ook doen.