Voor wie meer wil lezen over mijn stage, lees verder ...

(deel 1 staat hier)
(deel 2 staat hier)

We zijn er bijna, we zijn er bijna ...
Of eigenlijk: ik ben er al. Qua uren. Maar dat is natuurlijk niet het enigste criterium waarop ik besluit om door te gaan of te stoppen. Je vicariaat doe je maar 1x in je leven en dan vind ik niet dat je precies volgens de uren moet gaan rekenen. Het haalt aan de andere kant natuurlijk wel de spanning eraf. Ik weet dat ik aan de eis van de uren voldoe. Nu kan ik me nog een beetje richten op wat ik nog niet zo goed beheers of waar ik meer van wil weten.

... maar nog niet helemaal.
Eén van de punten waar ik nog wat had te leren, betrof het schrijven van een preek. Afgelopen Zondag heb ik mijn laatste dienst in het kader van mijn vicariaat gehouden in de Bilt. Daarna hadden we gezamenlijk een nabespreking. Ik heb dit als zeer prettig ervaren. Op de leerpunten waar we (Smelt en ik) van tevoren over hadden gesproken, kreeg ik nu beter feedback terug dan de keer ervoor. Er zit, met andere woorden, een vooruitgang in mijn preekschrijven. Dat wil niet zeggen dat ik 'klaar' ben. Ik heb laten zien dat ik wat doe met leerpunten. Omdat ik volgend jaar nog één jaar mag studeren, neem ik dan ook de tijd om me wat verder op mijn leerpunten te verdiepen. Bijvoorbeeld door eens wat studiedagen te volgen of me aan te sluiten bij passie4preken.

Concreet: wat nog te doen
De video van de catechisanten staat nog op stapel. Een preview is alvast te zien op leosmelt.hyves.nl (onder kopje gadgets). Binnenkort ga ik naar een classisvergadering (regionale kerkvergadering; in de nieuwe structuur heeft deze vergadering de meeste macht van alle vergaderingen). Nog een paar bezoeken (belofte maakt schuld).
En dan is het over. Voorbij. Schluss. Finito. Snif.