De kerk in Nederland als maatstaf voor heel de wereld? Wie verder kijkt, ontdekt waardevolle verschillen. We gaan in het kerkelijk jaar richting Pinksteren, het feest waarop de kerk de wereld introk. Daarom een aantal blogs over het verschil tussen de kerk in Nederland en een ander land.

Een tijd geleden blogde ikzelf over het verschil in Nederland en onze Duitse Oosterburen. Daarna blogde zendeling Marten Visser (Twitter) over het verschil van de kerk tussen Nederland en Thailand.

Deze gastblog is geschreven door Willem-Henri den Hartog die in Namibië woont met zijn vrouw Ditteke en daar werkt als docent en coördinator. Hij beschrijft hoe een kerkdienst eruitziet.

---

Zelf ben ik gepokt en gemazeld in de Calvinistische traditie. In verbondheid met die traditie en uit roepingsbesef ben ik ooit theologie gaan studeren. Nooit wetende dat ik nog eens als zendingspredikant in Namibië zou uitkomen.
(Klik op 'lees verder' om alles te lezen)

Een jaar lang hebben we allerlei kerken in Windhoek bezocht. Op kerkelijk gebied kun je van alles vinden. Kerken waar het er bijna net zo aan toe gaat als in Nederland tot de meest uitbundige pinkstergroepen, al dan niet met een welvaartsevangelie. Uiteindelijk zijn Ditteke en ik lid geworden van de St. Andrews AMEC kerk in de wijk Khomasdal.

AMEC
Het AMEC is een kerkgenootschap dat in 1816 in de VS is opgericht door Richard Allen. Dit gebeurde nadat men in de Methodistenkerk waar hij dominee was, besloten had dat het groeiende aantal zwarte bezoekers op een aparte galerij moest zitten. De klassieke liturgie, de relatief Christocentrische prediking (= in de preek en dienst staat Jezus Christus centraal; LMA) en de bevindelijke inslag in de AMEC spreekt ons aan. Hoewel de meeste leden van huis uit Nama-sprekend zijn, zijn de diensten voornamelijk in het Afrikaans en het Engels.

Het mooie van de liturgie van de AMEC kerk is dat ze enerzijds veel verbondenheid laat zien met de kerk der eeuwen en anderzijds het spontane van veel pinksterkerken kent.

Impressie van een dienst.
Voordat de dienst begint worden er allerlei liederen gezongen, altijd meerstemmig. Bijvoorbeeld: ‘Trust and obey’. Bij binnenkomst van de dominee en de kerkenraad gaat iedereen staan en zingen we een van de intochtsliederen, bijv. 'Lord, send a revival' of: 'We are marching to Zion' Zingen gebeurt met begeleiding van een keyboard. Soms is er een trompet bij. De dienst begint met het zingen van de Doxology (Praise God from Whom all blessings flow).

Vervolgens worden een aantal bijbelverzen die betrekking hebben op de eredienst hardop opgezegd, afwisselend door degene die de leiding heeft en de gemeente. Bijv. ‘For a day in Thy courts is better than a thousand. I had rather be a doorkeeper in the house of my God than to dwell in the tents of wickedness’. En: ‘Let the words of my mouth, and the meditation of my heart, be acceptable in thy sight, O Lord, my strength and my Redeemer’. Daarna volgt een lied uit het liedboek meestal, een gebed. Vervolgens is er ruimte voor een muzikale voordracht zoals koren die liederen ten gehore brengen gevolgd door de schriftlezing en de wetslezing.

Na de afkondigingen gehad te hebben is er dan eindelijk de preek. We zijn dan al meer dan een uur onderweg. De preken zijn in de stijl van de zgn. ‘black preaching’. De prediking volgt het patroon van: start slow, go low, go high, strike fire. De predikant raakt, vanuit westers perspectief, in vervoering en de gemeente beantwoord de prediking door het roepen van amen of hallelujah. Als predikant sta je er niet alleen voor, maar de kerkdienst doe je samen.

Vaak volgt na de preek een altar call. Als je op een bepaalde manier bent aangesproken, ga je naar voren en wordt er gebeden. Dit kun je beschouwen als een manier om pastoraat te bedrijven. Aansluitend zingen we het Onze Vader. Vervolgens weer een lied en een collecte.

Dan worden mensen afzonderlijk naar voren geroepen die de tienden willen geven, jarig zijn, een jublieum hebben gehad, of zij die lid willen worden van de kerk. Voor iedere categorie wordt gebeden en voor hen die wat te vieren hebben wordt gezongen. Tenslotte volgt de zegen, de benediction. Na twee tot drie uur in de kerk gezeten te hebben keren we huiswaarts.

Dominee Willem-Henri den Hartog is namens de GZB docent en coördinator van het toerustingswerk vanuit het Namibia Evangelical Theological Seminary (NETS) in Windhoek, Namibië.