Onderstaande tekst is eerder gepubliceerd in Karkesproake 20
OVER HOOP
Een leven kan zo maar overhoop liggen. Door een slecht bericht wat onverwacht komt of een uitslag waar je al tijden naartoe aan het leven bent. Waar je door de jaren heen zo goed mogelijk je leven hebt ingedeeld, stort het nu opeens in elkaar. Alsof je in een opgeruimde kamer bent en alles uit de kasten trekt. Het ligt overhoop. Ook door het verlies van een geliefde kan het leven overhoop liggen.
Binnenkort staan we tijdens de dienst op de Eeuwigheidszondag weer stil bij hen die ons ontvallen zijn en noemen we de namen van hen, die het afgelopen jaar uit de tijd zijn geraakt. Een overlijden kan je leven overhoop gooien. Soms is er ook een dankbaarheid, omdat iemand na een lang ziekbed en/of op hoge leeftijd overlijdt. Dat maakt het gemis niet minder. Wie je ook herdenkt in het leven, geen verhaal en geen rouw is hetzelfde. Wel worden altijd de grenzen van het leven gevoeld: het is eindig en kwetsbaar. En dat kan een mens aardig overhoop halen.
In de kerk mag het gaan over hoop te midden van alles wat overhoop ligt. Tijdens Eeuwigheidszondag staan we stil bij woorden uit Filippenzen, waar onder andere klinkt: Maar wij hebben ons burgerrecht in de hemel, en van daar verwachten wij onze redder, de Heer Jezus Christus. Woorden van geloof die tegenover de alledaagse praktijk soms zo ver weg kunnen lijken. Het schuurt dan ook: waar is dat verwachtte koninkrijk van God dan? Waarom gebeurt dit of waarom missen we die?
Het leven op aarde ligt inderdaad soms aardig overhoop. Het wonder van het evangelie is niet dat we hopeloosheid maar zelf moeten ombuigen naar hoop, maar dat het ons gegeven wordt. God zelf komt in Jezus Christus naar ons toe. Als het over hoop gaat, dan is het niet iets wat uit onszelf komt. Zoals een schipbreukeling drijvend midden op de oceaan niet zo maar opeens hoop krijgt. Nee, hij krijgt dat pas als hij in de verte een schip ziet aankomen. Dan ontstaat er verwachting en misschien ook wel een drang om weer te leven.
Als mensen zijn we op aarde ook een soort schipbreukeling, zonder God. Als we dan door Bijbellezen, zingen of gemeentebijeenkomsten geraakt mogen worden door wie God wil zijn voor ons, dan is dat als een lichtje in een oneindige oceaan. De meesten van ons zullen in het leven geen schipbreukeling zijn. Daarom heeft God ons een ander teken van Zijn trouw gegeven: die van de regenboog. Een teken dat, hoe de aarde ook overhoop ligt, er altijd hoop mag zijn. De hoop dat God bij ons is en de hoop dat buiten tijd en ruimte Hij ons zal vasthouden in Zijn hand. Wat kunnen we dan een steun hebben aan die woorden van het bekende Opwekkingsnummer:
Een boog in de wolken als teken van trouw
staat boven mijn leven, zegt Ik ben bij jou!
In tijden van vreugde, maar ook van verdriet
ben ik bij U veilig, U die mij ziet.
Foto (c) Ahizpak via Pixabay Licentie
Reageer