Op Vreemdgeluid.nl blogt Alan Verheij over zijn reserves tegen het houden van twitterkerkdiensten. Goede blog, het lezen waard. Zelf ben ik ook niet weg van twitterkerkdiensten. (lees meer >>)
Meestal verwachten mensen deze stellingname niet van mij. Zelf ben ik een grootverbruiker van sociale media, dus tijdens een kerkdienst zou het ook wel kunnen toch? Laat ik het samenvatten met een quote die ik tegenkwam:
"One’s principal focus during worship should be worship"
Dat is ook het bezwaar van Verheij. De klassieke vorm van liturgie wordt vermengd met interactie op een twitterscherm. Je pakt twee concepten en gaat die mengen. Volgens mij is het makkelijker om olie en water te vermengen met elkaar.
Wat dan wel
Twitteren is interactief. Je zult dus op z'n minst de dienst moeten omgooien. Vanaf nul moeten beginnen: wat wil ik? Vertrek ik vanuit het principe van een eredienst of een godsdienstoefening? Wat worden de focus en function van de hele dienst? In de klassieke liturgie zijn deze vragen uitgekristalliseerd en overdacht. Rond het gebruik van sociale media (of andere technologieën) ontbreekt de doordenking nog. Eerlijk is eerlijk, dit soort dingen moet je natuurlijk ook met vallen en opstaan leren. Dus diegene die het nu uitvoeren 'genereren' input voor de discussie.
Grasmaaiend koken
Mijn grote vraag zou zijn of geloof en de activiteit van twitteren te verenigen zijn. Geloof gaat over vertrouwen, vertrouwen vraag tijd. Twitteren heeft snelheid. Je moet ze niet gaan uitspelen tegen elkaar. Maar kun je ze bij elkaar brengen? Ik bedoel, gras maaien en koken zijn ook twee alledaagse dingen. Maar niemand doet deze tegelijkertijd.
Haalt het wat uit?
Laatst sprak ik iemand die mee had gedaan met beatmissen: missen met popsongs in de jaren '70. Enorm populair, qua hype volgens mij te vergelijken met twitterdiensten. Deze persoon vond het destijds boeiend. Maar de inhoud leed eronder. En daarom was het einde oefening.
Kortom
In hoeverre is een twitterdienst niet gewoon de maskering van de eigen verlegenheid om het evangelie 'zoutend' te brengen?
Labels:
Reacties
Net als bij de blog van
Net als bij de blog van Verheij, zeg ik hier: helemaal eens met jullie punt (waarschijnlijk kijken de mensen die zich wat dieper in sociale media hebben verdiept toch anders naar deze ontwikkeling dan de 'normale' gebruikers. Is de nieuwigheid en het interessante er voor ons af?). Maar hoe zie je de omgebouwde liturgie voor je, of is het echt afwachten wat de ervaringen zijn met deze diensten? Wij hebben zelf ook het plan voor een (eerste) interactieve dienst en ik zat zelf ook aan inhoudelijke bijbelse stellingen (stemmen!) te denken. Tips? Geschikte programma's? Ik hoor het graag!
Mmm, lastig. Je moet gaan
Mmm, lastig. Je moet gaan denken vanuit de kracht van sociale media: snelle interactie met grote groep mensen. Dat je tweets voorbij ziet schieten, terwijl er rechts iemand serieus verhaal houdt, kun je imho niet koppelen.
Misschien een paar momenten inlassen? Van tevoren? Of: twitter een zegenwens, twitter een gebedspunt, projecteer een stelling en twitter een voor- of tegenargument. Zo'n dienst zal veel meer draaien om interactie. Dat moet je dan ook uitkristalliseren.
Beste Lennart, mooie blog!
Beste Lennart,
mooie blog! Niemand hier in mijn gemeente is nog op het idee gekomen om om twitterdiensten te vragen, daarom was ik nog niet verder gekomen dan een 'gut feeling' van 'dit moeten we hoe dan ook niet doen'. Je blog geeft mij argumenten in handen die mij althans overtuigen en dat gevoel onderstrepen. Bedankt daarvoor!
Nou, ik bedoel niet te
Nou, ik bedoel niet te zeggen dat je het helemaal niet moet doen ;-). Wel dat je er erg goed over moet nadenken. Het is een ander gereedschap.
Als je altijd hebt gehamerd en je krijgt een schroef, moet je niet gaan timmeren op de schroef. Nog met een schroevendraaier gaan timmeren (dat zijn in feite twitterdiensten in een klassieke liturgie). Je moet de nieuwerwetsche schroef in de muur draaien met de nieuwerwetsche schroevendraaier.
Ik heb een link naar dit
Ik heb een link naar dit artikel opgenomen in mijn overzichtsblog over Twitterkerkdiensten: http://robertlindeboom.nl/sms-twitterdienst-kerk-beamer/
Beste Lennart, Mooi artikel
Beste Lennart,
Mooi artikel en goed uiteengezet wat je hierover denkt. Wel denk ik dat je hier niet alle facetten van een twitterdienst goed uiteen zet. Een onderdeel wat ik overduidelijk terug zie is dat worship en twitteren geen sterke combinatie zijn. En dat ben ik geheel met je eens. Worship gaat over een focus op goed en als deze continu word veroorzaakt door een focus op je telefoon is dat minder krachtig.
Maar tijdens een preek denk ik dat twitter heel krachtig kan werken voor de mensen in de kerk. En dat heeft ermee te maken dat mensen niet zo goed kunnen onthouden door alleen te horen. Hier is ook veel onderzoek naar gedaan en het blijft een punt dat mensen dingen gaan onthouden door actief bezig te zijn met wat er word verteld. Dit is ook de reden dat bij veel trainingen mensen worden aangemoedigd om oefeningen te doen, discussies te voeren, te lopen e.d. En dat is in mijn ogen ook precies waar je ook twitter wil inzetten in je kerkdienst.
Een feit is dat het heel moeilijk is om de jeugd te betrekken bij de kerkdienst. Zeker als ze alleen maar mogen luisteren. Door het gebruik van een medium als twitter (kan ook wat anders zijn) betrek je de jeugd er meer bij. Het is fun! Maar om te kunnen reageren via twitter moet je weten waar het overgaat, hier zelf je mening over vormen en dus heel actief meedoen met de dienst.
De gegevens verwerken waardoor het goed blijft hangen en vervolgens reageren. En ik denk dat als je dit goed inzet ook de preek veel krachtiger kan worden voor iedereen in de zaal. Dit omdat je direct reactie krijgt, vragen om verdieping op bepaalde delen en kan zien wat wel en wat niet goed aankomt.
Ik denk dus dat een twitterdienst wel degelijk heel nuttig en goed kan zijn, maar pas het goed toe!
Reactie toevoegen