Stoeien met de SIRE-campagne

Omdat ik vroeger een boomhut had (wel 2, waarvan de laatste met zelfgemaakt kantelraam) mag ik in de hele discussie over de SIRE-campagne ook wat zeggen. En net zoals mijn boomhut vroeger, is deze blog alleen voor jongens! Nu heb ik 3 zusjes, waarvan akte.

In stelling 2 van dit artikel wordt betoogd dat de buitenruimte om te spelen tegenwoordig beperkt is. In onze woonomgeving is dat helemaal niet zo. Een paar weken geleden wandelde ik door de uiterwaarden. Daar liep ik langs een lange houtwal, met daarin een drooggevallen sloot. Een uitstekende plek om een hut te bouwen. Wel meerdere. Geen één hut te zien.

Behalve voorgefabriceerde Wickey-fortjes (40% korting!) (die ook nog eens door papa's in elkaar moet worden gezet) kan ik zo even géén zelfgebouwde hutten voor de geest halen. Of wacht, één kleintje in Slijkwell. Geen ruimte lijkt me niet per sé het argument waarom kinderen niet meer spelen. Er is meer aan de hand.

De discussie over dit spotje gaat in veel gevallen over gender, over jongens, over waar de meisjes dan mogen zijn. Hoewel 'jongens' behoorlijk voorop staan in de campagne, is het net niet de focus. Sommige meiden kunnen op dezelfde manier spelen als de jongens uit de campagne. En zo heb je jongens die veel liever lezen. 

De focus van de campagne gaat over het buitenspelen. Over het ravotten, bouwen, stoeien, ontdekken. Dat brengt voor ouders de vraag naar voren: wat geven wij onze kinderen eigenlijk mee? Hoeveel ruimte krijgen ze, hoe creatief mogen ze zijn? 'Prefabriceren' we onze maatschappij niet te veel? 

Kinderen kunnen zich geweldig uitleven, het liefst in een speeltuin die wij onveilig zouden noemen (lees dit lange artikel). Vrouwlief appte laatst dit voorbeeld van een watermuur door. We kunnen als ouders veel meer, maar dan moeten we het ook aanbieden. En we moeten onze kinderen vertrouwen. Desnoods parameters duidelijk afspreken. 

De plaat voor de eerste boomhut is door mijn vader gelegd. Ik kreeg een touwladder voor mijn 7e (?) verjaardag, een gereedschapskist met de nodige gereedschap en de rest mocht ik uitzoeken. Wat wil je nog meer als kind?

Het zou trouwens ook nog eens best een stunt kunnen zijn van SIRE om de discussie over buitenspelen voor jongens en meisjes aan te wakkeren. Door alleen te focussen op jongens weet je bij voorbaat al dat je voor een groep mensen een heel gevoelig punt aansnijdt .. 

Als dat zo is, dan hebben die jongens van SIRE dat heel slim gedaan.

(c) foto https://pixabay.com/p-100206/

Labels: 

Reacties

In die houtwallen werd vroeger wel gespeeld!
Oudste dochter ging daar met een kleedje naar toe en ze gingen dan o.a picknicken,daar zat toen een heel groepje.
Tegenwoordig zitten ze met hun telefoontjes te spelen!!

De watermuur waar je het over had hebben de kinderen van groep 2 (onder leiding van hun juf) qua vormgeving en inhoud zelf gemaakt met allerlei 'afval' materiaal. Idd heel goed voor hun creativiteit, fantasie en inzicht prikkelend. Maar dit kan elke ouder stimuleren te maken en het kost niets. Nodig: een hek. Tye rips, bakjes, flessen en water.

Reactie toevoegen

Zircon - This is a contributing Drupal Theme
Design by WeebPal.