...hoorde ik afgelopen week :-(

Donderdag had ik mailcontact met gemeente R om mijn liturgie voor Zondagochtend door te geven. Het was voor mij een nieuwe gemeente met een eigen liturgie die ik me eerst wat eigen moest maken. Dat lukte allemaal aardig en 'So far, so good'. Vrijdagavond wordt ik opeens gebeld door een alleraardigste mevrouw van gemeente Z. Ze stond op mijn voicemail met de vraag of ze de liturgie voor Zondagochtend mocht hebben ... oeps! Dat wil je dus nooit en te nimmer horen: een dubbele 'boeking'. Omdat ik niet de eigenschap van omnipresentie (dat je overal tegelijkertijd aanwezig kunt zijn) bezit, had ik op dat moment een probleem. Een heel groot probleem.
Ik schakelde gelijk over naar mijn 'manager'-mode. Ik heb ooit eens van een manager geleerd dat als er problemen zijn, wij gelijk de neiging hebben de oorzaak op te sporen. Vervolgens gaan we alle energie steken in het afmaken van die oorzaak. Maar daar moet je geen prioriteit aan geven. Wel moet je gelijk met het gevolg aan de slag gaan. In dit geval was het gevolg dat ik me niet kon delen en ik één van de twee beurten ter elfder ure moest teruggeven. Ik heb gelijk gebeld en natuurlijk was dat een erg vervelend telefoongesprek. Want ze zaten nu wel met een probleem ...
Achteraf ben ik gaan zoeken waar de oorzaak lag. In ieder geval was de fout er niet in geslopen bij het overschrijven van mijn oude naar nieuwe agenda. Ik had ook geen bevestigingsbrief / mail gehad, dus daar kon ik ook niets checken. Tja, en dan blijkt dat je niets kunt vinden. Vandaag heb ik de scriba gebeld en we hebben het er over gehad. Je komt er achteraf niet meer achter hoe het gekomen is. Dat is jammer, want een fout maken is één ding. Een fout elimineren (om herhaling in de toekomst te voorkomen) is veel beter. Maar daar kom ik helaas niet meer achter.

Het heeft me een paar slechte nachten gekost (ik baal er enorm van en dit mag gewoon niet gebeuren). Het is uiteindelijk allemaal goed gekomen, maar liever had ik dit niet gehad.